De Weemoeder

 

Na zijn dertigste levensjaar begonnen gebeurtenissen uit zijn jeugd invloed te krijgen op het doen en laten van Sido Martens (Leeuwarden, 1949). Traag als condens langs beslagen vensterglas sijpelde dat verleden binnen en kreeg vat op hem. Klopte wat er destijds gebeurde wel met zijn herinneringen. Of fantaseerden die herinneringen er zelf lustig op los in een poging hem een loer te draaien. Was de waarheid een weekhartige vriend, de tijd een laffe compagnon of haalde zijn onrust fratsen uit die hij niet begreep maar hem wel ondermijnden. Het maakte in ieder geval onzeker. Er groeide een bos twijfel waarin hij zich maar wat graag verstopte in de hoop niet ontdekt te worden. Voordat het misschien allemaal te laat is dompelt Sido Martens zich in de Weemoeder nog een keer onder in het lauwwarme badwater van zijn jeugd in de hoop zichzelf er niet definitief mee weg te spoelen.